(ตอน) พวก “เสือในกรงทอง”ยามตกต่ำ “ไม่มีที่ยืน”
__________________
มองดูพฤติกรรมทางการเมือง ของผู้มั่งคั่งในสมบัติ ที่ได้มาประดับฉาก…
ดูกันชัดๆ ที่ไปที่มาของบารมี แทะ-เล็ม ส่วนไหนในสมบัติชาติไป
เราแทบไม่ต้องเสียเวลา สืบหาจากใครที่ไหน…ประเดี๋ยวมันก็หลุดออกมาจากปาก…เน่าๆ
ในบริบท “ไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวร”
ดั่งที่เห็นและเป็นเช่นนั้น…แล
หลังจากผู้ยิ่งใหญ่ทางการเมือง “มีเฉลิม…ไม่มีฉลาม” ที่มีอาการหมดเรี่ยวแรงอำนาจ ออกมาพ่นพิษ ทุบหม้อข้าวที่เคยเลี้ยงดูเขามา
ล่าสุด….ผีไม่เผาเงาไม่เหยียบ ออกมาเยี่ยวรดบ้านที่เคยอยู่ อู่ที่เคยนอน กับหลายๆ วลี ที่คิดว่าจะมีผลทำให้ เจ้าของบ้าน อารมณ์เสีย ตอบโต้ใส่
แต่ก็ต้องผิดหวัง…เป็นเสือเสื่อมสังขาร กำลังถูกไล่ทางอ้อม ปีนออกจาก กองสมบัติ ที่เคยผลัดกันกิน ผลัดกันใช้ความสุขร่วม ถูกจับใส่ถุงดำ รุมกระทืบด้วยวาจา…
แค่เอ่ยคำน้อยแบบนิ่มๆ… “อย่าไปพูดถึงเขาเลย สงสารเขา ผมสงสารเขา เขาอายุเยอะแล้ว”
นี่คือ…ธาตุแท้ของ “คนหน้าเหลี่ยม” จบปริญญาเอก อาชญาวิทยา สอนให้เขาใช้วาจาเพียงแค่ไม่กี่คำ คู่แค้น กระอักเลือดตาย…ก็หมดบารมีไปทันทีทันใด
กลายพันธุ์จากเสือ…เหลือแค่ โครงสร้างร้างนั่งร้าน ใครผ่านไป-มา ก็ต้องหลบ กลัวจะหล่นทับ แม้แต่สุนัข ก็ยังไม่กล้าหยุดเยี่ยวรด
หลังจากนี้…ชื่อนี้ คงหายไป พร้อมกับ คำที่ตนเองเคยพูดไว้ “การเมือง…ไม่มีมิตรแท้ฯ” อีกต่อไป
นี่แหละการเมือง…นี่แหละ “นักการเมืองไทย” ที่เดินตามกันไป บนเส้นทางกรรม ทำไว้มากมาย
อยากตำหนิ…คนเดินข้ามคนล้ม พวกปากว่าตาขยิบ “ถ้าผมเป็นคุณ…จะรู้สึกเจ็บจี๊ดดดด เข้าไปในส่วนลึกของหัวใจ ทะลุเข้าไปถึงตับไตไส้พุง”..เพราะคำพูดที่ว่า “สงสารเขา อายุเยอะแล้ว”
“มันเหมือนกับคำพูดที่ สมเพชเวทนา แก่แล้ว หมดสภาพแล้ว”
“ต้องอยู่ให้คนอิจฉา อย่าอยู่อย่างน่าสงสาร”
คนพูดคำนี้ มีเจตนาใช้วาจา “ยกตนข่มท่าน”
เอาความดีใส่ตัว ยกความชั่วใส่คนอื่น”
ระวังเถอะ…พวกเสือ สิงห์ กระทิง แรด ในถ้ำที่คุณมองเห็นเป็น “กรงทอง” จะถูกหมารุมกัด แล้วจะรู้สึก…. เมื่อสายไปแล้ว
#สุคนธ์_ชัยอารีย์
#สืบจากข่าว รายงาน
