ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบกลาง มีคำพิพากษาในคดีหมายเลขดำ อท ๑๕๐/๒๕๖๗ คดีหมายเลขแดง อท ๔๘/๒๕๖๘ เมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2568 ยกฟ้อง พนักงานการท่าเรือแห่งประเทศไทย 34 คน ในข้อหาร่วมกันทุจริตเงินค่าล่วงเวลา ค่าทำงานวันหยุด และค่าล่วงเวลาในวันหยุดเพิ่มเติม ระหว่างปี 2545-2555 สร้างความเสียหายให้รัฐกว่า 3,300 ล้านบาท
คดีนี้เริ่มต้นเมื่อ ดีเอสไอ รับเรื่องร้องเรียนการทุจริตเบิกจ่ายเงินล่วงเวลาของพนักงานการท่าเรือฯ จำนวน 560 คน แต่ตลอด 7 ปี การสืบสวน สามารถส่งฟ้องศาลได้เพียง 34 ราย เท่านั้น และในที่สุด ศาลตัดสิน ยกฟ้องทั้งหมด เนื่องจาก ไม่มีหลักฐานเพียงพอ ที่จะพิสูจน์ว่าจำเลยกระทำความผิดตามที่ถูกกล่าวหา
ศาลระบุว่า การเบิกเงินล่วงเวลาของพนักงานการท่าเรือฯ เป็นไปตามระเบียบ โดยมีผู้บังคับบัญชาลงนามรับรอง และโจทก์ (ดีเอสไอ) ไม่สามารถนำสืบพยานหลักฐานได้เพียงพอที่จะยืนยันว่า จำเลยไม่ได้มาปฏิบัติงานจริง
นอกจากนี้ ศาลยังชี้ว่า เอกสารคำนวณเงินล่วงเวลาที่โจทก์อ้างว่าเป็นเท็จ นั้น จริงๆ แล้วเป็นการท่าเรือฯ เป็นผู้จัดทำและยืนยันความถูกต้อง จึง ไม่ถือว่าเป็นหลักฐานเท็จ
คำพิพากษานี้สร้างความฉงนให้กับหลายฝ่าย เพราะแม้จะเป็นคดีทุจริตมูลค่า 3,300 ล้านบาท แต่กลับ ไม่มีผู้ต้องโทษแม้แต่คนเดียว ทำให้เกิดคำถามถึง ประสิทธิภาพการทำงานของดีเอสไอ และ ความโปร่งใสในการตรวจสอบ
คดีทุจริตเงินล่วงเวลาท่าเรือฯ ที่สั่นคลวงวงการรัฐวิสาหกิจ สุดท้ายจบลงโดยไร้ผู้ถูกตัดสินลงโทษ ทิ้งคำถามใหญ่ให้สังคมเกี่ยวกับ ความยุติธรรมและความโปร่งใส ในการดำเนินคดีทุจริตระดับชาติ
