เสียงสะอื้นจาก…ครอบครัวมุสลิม
ล่าสุด….เหตุเกิดที่ “บันนังสตา” จังหวัดยะลา เป็นผลงานที่สะท้อนให้คนทั่วไปได่รู้ว่า “โจรแบ่งแยกดินแดน” ที่ กองกำลังกองทัพภาค 4 ส่วนหน้า…
ไร้ค่าในสนามรบกับโจรแบ่งแยกดินแดน!!
หน่วยความมั่นคง สารพัดอำนาจ ที่ทุ่มเทงบประมาณแผ่นดินอย่างสิ้นเปลือง ยังลดบทบาทอำนาจโจรลงไม่ได่
ได้แค่ภาพลวงตา…ในข้อเท็จจริงที่เกิดความรุนแรงขึ้นแต่ละครั้ง!!
คนไทยพุทธ คนไทยมุสลิม ต่างตกอยู่ ภายใต้ “เขาควาย” มันจะขวิดใส่ใครเมื่อไหร่ ประชาชน ล้มตาย บาดเจ็บ เห็นได้ใช่แค่บาดแผลในร่างกาย
พวงหรีด กระเช้าดอกไม้…ของทางราชการ หลังเกิดเหตุร้าย เพียงแค่ภารกิจหนึ่ง ที่ต้องแสดงความรับผิดชอบทางใจ…เท่านั้น!!
คำพูดของ “มูฮะหมัดอับกา สะมะแอ” สามีครู โรงเรียนตาดีกา “นางสาวรอกีเย๊าะ สาระนะ”
“วันเกิดเหตุ วันนั้นที่โรงเรียนตาดีกา มีกิจกรรม มีเด็กมานอนพักค้างคืนที่นั่นเป็นวันสุดท้ายของกิจกรรม ครูรอกิเย๊าะ อาสาเดินไปซื้อของ มาทำอาหารเลี้ยงกัน….เป็นวันสุดท้ายของเขา ต้องจากเราไป…”
สามีครู…ครอบครัว พี่น้องของเขา คือชาวไทยมุสลิม ก็ได้เห็นความรุนแรงที่ผู้ก่อการร้าย…ไม่ได้ยกเว้น คนในศาสนาเดียวกัน
“…อยากจะฝากถึงผู้ก่อเหตุ การจะคิดทำอะไร ขอให้คิดรอบคอบ คิดถึงผลเสีย ผลร้าย ที่จะตามมา มันมีแต่ความสููญเสียที่ไม่อาจจะประเมินได้
การกระทำต่อมนุษย์ด้วยกัน มันคือบาปมหันต์ที่มิอาจลบล้างได้…”
คำอ้อนวอนของสามีผู้สูญเสียภรรยาไป ในเหตุการ ครั้งล่าสุด ที่บันนังสตา ก็แค่น้ำตา กับแง่คิดที่ฝากไว้ให้กลุ่มโจรแบ่งแยกดินแดน…สำนึกได้หรือไม่
ก็ยังเป็นร่องรอยในความสูญเสีย…ที่จะโยงไปถึงอำนาจรัฐ ให้ดับไฟความคิดต่าง ของคนในพื้นที่ อย่างยั่งยืนให้ได้
มองไม่เห็นจริงๆ…ที่จะสร้างความเชื่อมั่น ให้อยู่ในใจของชาวบ้านได้ยั่งยืนในทางใดทางหนึ่งได้เลย
นักรบในกองทัพฯ กับ โจรก่อการร้ายฯ ที่แฝงอยู่ทั่วทุกพื้นที่ ที่มีแนวร่วมประชาชน ไม่มีทางเลือก…อยู่ข้างไหน ปลอดภัย มั่นคง
นักการเมืองระดับท้องถิ่น ระดับชาติ ..ตัวแทนชาวบ้าน ก็ไปมีใจเอนเอียง อ้างต้องฟังเสียงประชาชนทุกด้าน
พวกโจรมีฐานเสียงให้นักการเมืองเลือกข้างได้…เสียงเอียงไปทางแนวร่วมพวกนั้น
อำนาจรัฐ…อ่อนแอในระบอบการปกครอง ขาดความเชื่อมั่น ในนโยบายรัฐบาล ที่มีพรรคร่วม เดินกันคนละทาง
จนถึงวันสุดท้าย…ไทยพุทธจะไม่มีแผ่นดินยืนใน 3 จังหวัดภาคใต้ เพราะเข้ากับพวกโจรแบ่งแยกดินแดนไม่ได้…ใกล้เข้ามาทุกที
