(ตอน) บ้านเมือง…คือบ้านของเราทุกคน
“ประเทศไทยไม่ใช่ของผมคนเดียว” คนรุ่นใหญ่ในอดีต ที่ไม่มีฝักมีฝ่ายมักจะใช้เป็นวาจาภาษาตลาด มากระทบกระทั่ง แดกดันใส่ชีวิตที่เหมือนโดนทอดทิ้ง
มีความหมายคล้ายๆ คนเห็นแก่ตัวแฝงอยู่กับความรู้สึกลึกๆ ไว้ว่า
“เรามันแค่ไม้ซีก..ไปงัดไม้ซุงไหวหรือ”
เป็นกระแสที่คนรุ่นนั้นนำมาประชดประชัน ในบางบริบทของสังคม ตอกย้ำว่า “อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่นดีกว่า”
ต่างคนต่างมองเห็นว่า เพียงลำพัง จะทำอะไรกับใครได้ เพราะคนส่วนใหญ่ไปร่วมปลุกระดม จนเกิดจากความแตกแยกในสังคมยุคนั้น ขยายออกไปเป็น “สงครามประชาชน” ถูกอำนาจมืดนำมาซ่อนไว้ในกองเพลิงความคิด
อีกประโยคหนึ่ง ที่ปลุกอารมณ์กัน
“กูพวกเสื้อแดง..มึงมันพวกเสื้อเหลือง”
“เออ..เอ็งมันพวกซ้ายขายชาติ”
“มึงมันพวกขวาจัดทาสนายทุนขุนศึก”
ฯลฯ
ปลุกกันไป ปลุกกันมา…บ้านเมืองลุกเป็นไฟ เลือดไทยไหลรดร่าง เกิดสงครามย่อยในครอบครัวตามมา
ที่ยังคงอยู่ในใจ ไม่อาจจะปลดความรู้สึกเหล่านั้น ออกจากความจริงที่เกิดขึ้นในอดีต…มันนำมาผูกยึดเกี่ยวพันในปัจจุบัน กับ “การเมือง”
เกือบทั้งหมดที่มาของความแตกแยก…ใครจุดชนวนขึ้นมา จนเป็นช่องทาง ให้พวกนักรบ รุ่น จ.ป.ร.ดังๆ. ออกจากป่า นำรถถังในชุดพร้อมฆ่าใครก็ได้ เข้ามาปกครองแผ่นดินเป็นอาชีพ
“ยึดอำนาจนักการเมือง” สืบทอดกันมา
อ้าง…เพื่อความสงบสุขของประชาชนมาเป็นบังเกอร์….แล้วก็เลือกเฟ้นหาเพื่อนร่วมรบ มานั่งทับอำนาจการเมืองไว้ใต้อุ้งตีน
ความรู้แค่…นักเรียนอนุบาลที่ครูคอยสอน ให้อ่านออกเขียนได้ รู้เรื่องการเมืองแบบ “งูๆ ปลาๆ”
ใครจะมายิ่งใหญ่ในอำนาจแค่ไหน…ประชาชนส่วนใหญ่ ก็ต้องต่อสู้ชีวิตกับความยากจน เหมือนเดินตามลำพัง…สืบทอดกันมาจนบัดนี้
นักการเมือง นักการทหาร รวมเป็น ”นักธุรกิจ” ติดอกติดใจในผลประโยชน์ที่จัดสรรปันส่วนกับ “ข้าราชการประจำ” มือไม้ซุกอยู่ในช่องทางโกงกิน “งบประมาณแผ่นดิน”
ปากก็บอก…รักชาติ ห่วงประชาชน หลอกล่อกันมาตลอด เพื่อพวกเขาเหล่านั้น จะได้เป็นใหญ่ใฝ่สูง
ก็พวกเราอาศัย…ไปจำขึ้นใจคำพูดที่ว่า “บ้านเมืองไม่ใช่ของใครคนเดียว” แล้วเอามาแลกกับเงิน…ที่เขาลงทุนซื้อ ราคาค่าตัว แค่รองเท้าคู่เดียว ได้ทั้งหมู่บ้าน
พวกเรานั่นแหละ…ส่วนหนึ่งลงทุนให้พวกนักการเมือง สร้างรั้วอำนาจเงิน ทุ่มซื้อเสียง เอาไปอ้างในสภาฯ ว่า
“ประชาชนเลือกเขาเข้ามา”
ครับ…อีกไม่กี่วัน ทุกคนอยากได้ ประชาธิปไตย ที่มาจากการเลือกตั้ง
เราไม่รู้ “ผู้แทน” ที่เราเลือกเข้ามาทำหน้าที่เพื่อประชาชน จะอยู่ข้างเราได้ซักกี่คน
ถ้าพวกเรา…ประชาชนเอาอำนาจประชาธิปไตยในมือ ไปเป็นสินค้าต่อรองกับนักการเมือง ไม่ต่างกับคนขายชาติขายแผ่นดิน
จงเข้าใจให้ถูกต้อง…ประเทศไทยไม่ใช่เป็นสมบัติของใครคนหนึ่งคนใด…แผ่นดินนี้เป็นของคนไทยทุกคนครับ
ช่วยกันดูแลและรับผิดชอบร่วมกัน…เลือกคนดีเข้ามาปกครองบ้านเมืองให้ได้
ที่พูดต่อๆ กันมาในอดีตว่า… “บ้านเมืองไม่ใช่ของกูคนเดียว…จะมาห่วงอะไรกันนักหนา”
ถ้าคิดได้แค่นั้น…ก็ตัวใครตัวมันแหละพี่น้อง….
#ชัยอารีย์ #สืบจากข่าว : รายงาน
