ตอน “คนดี…พระคุ้มครอง”
ทุกท่าน…ที่กำลังเดินทางผ่านพ้น เส้นทางวิบากกรรม กลับบ้านด้วยความสุขสมหวัง ดั่งใจคิด คือ ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ในกรอบของการอยู่ร่วมกัน…ด้วยความรับผิดชอบอย่างมีความสุข
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ กับแนวปฏิบัติแบบ….เรียบง่าย
ชีวิตคนเรา…มี 3 วัน เมื่อวานเราใช้ไปแล้ว ผิด-ถูก จำไว้เป็นบทเรียน เราไม่อาจจะเอากลับคืนมาอีกได้…ทั้งหมด
วันนี้…เรากำลังใช้อยู่ และใช้ได้ครั้งเดียว พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง แหละไม่รู้จะได้ใช้หรือไม่??
หากวันนี้ เรายังมีโอกาสใช้ ก็จงเลือกทำในสิ่งที่ดี และเมื่อเลือกทำแล้ว…มีความสุข
ความสุข…แม้จะอยู่กับเราไม่นาน แต่ความทรงจำที่เราทำ
แค่…ทำแล้วเกิดสุขใจ มันก็คือ “กำไรของชีวิต” แล้ว
แม้จะเป็นความคิด ตามบทละคร บางบท ก็ถูกสร้างสิ่งสะท้อนถึง…ชีวิตจริงส่วนหนึ่ง
ไม่มีในตำรานักวิชาการ…ที่เอื้อมไม่ถึง มันสูงเกินกว่าภูมิปัญญาชาวบ้านในบทละคร
แต่…หลังละครจบ เราก็ไม่จำ นำพามาเป็น “บทละคร” สะท้อนถึงสำนึกในชีวิตจริง…สำนึกหรือไม่??
สูญเปล่าไปอย่างน่าเสียดาย…ทั้งบทละครและบทบาททางความคิดของ “นักวิชาการ”
โดยเฉพาะ…บทเรียนที่ได้ประสพพบเห็น ในชีวิตจริง วันเดินทางท่องเที่ยว กลับบ้านไปหาครอบครัวต่างจังหวัด
เกือบทุกชีวิต…ได้บทเรียนกันมา แต่..ไม่รู้จักจำ แม้จะช่วยแจ้งเตือนกันให้ระวังเหตุที่อาจจะเกิดกับตัวเรา อยู่ที่ตัวเรา เขาก็ไม่เชื่อ ไม่ฟัง
หลังเกิดเหตุ หนัก-เบา ต่างฝ่ายต่างชี้หน้าด่าใส่กัน
“มึงผิด กูถูก”
เป็นปัญหา รกบ้านรกเมือง…เป็นความเดือดร้อน ที่น่าจะเป็น “บทเรียน” เพราะ ใจไฝ่ผิด เป็นนิสัยติดตัวกันมา
เราไม่ต้องสาปแช่งใคร..กับผลบุญผลกรรม ที่กระทำกันเองในวันแห่งความสุข ในวันส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ที่ตัวเลขความตายและเจ็บป่วย ตามมา
ไม่ได้ลดน้อยถอยลง…มีแต่หนัก-เบา จากแรงกรรม
พี่น้องที่โชคดี..จากคิดดีทำดี กำลังจะกลับสู่ชีวิตจริง กับ “งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข” สู้ชีวิตกันต่อไป
อย่าลืม…ขอบคุณตัวเอง ที่คิดดีทำดี นำพาครอบครัวกลับบ้านอย่างปลอดภัย
พระคุ้มครองครับ
จากใจ #สุคนธ์_ชัยอารีย์
สืบจากข่าว รายงาน
