ตอน “บ้านของเรา”บ้านของตำรวจ…ร้อนเป็นไฟ
ท่าน พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท พูดถึง “บ้านของเรา” ไว้ใน ปากกา ปากคม สะท้อนความรู้สึกให้เราคิดตามได้เห็น “สัจจะธรรมมากมาย
“บ้านของเราเป็นบ้านเก่าแก่ อยู่แผ่นดินแต่โบราณกาล สมัยกรุงสุโขทัย เป็น ราชธานี พระมหากษัตริย์ ทรงให้ตำรวจเป็น “ราชองครักษ์”
สมัยรัชการที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ทรงแต่งตั้งกองตำรวจภูธร ให้ไปดูแลทุกข์สุขของอาณาประชาราษฎร์ จวบจนสมัยรัชการที่ 6 ทรงให้มีการรวมตำรวจสองกรม คืนกรมตระเวณ กับ กรมตำรวจภูธร เป็นกรมเดียวกัน
เรียกว่า “กรมตำรวจ” เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2458
ในหลวงรัฐการที่ 9 ได้มีพระราชกฤษฎีกา เปลี่ยนจาก กรมตำรวจ เป็น สำนักงานตำรวจแห่งชาติ เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม 2541
แม้ว่าชื่อบ้านเราจะเปลี่ยนการเรียกขานไป ก็ยังเป็นที่พึ่งของชาวบ้านอยู่เสมอ เราอยู่บ้านของเราด้วยความสุข อยู่กันแบบ นายกับลูกน้อง แบบพี่แบบน้องที่มีน้ำใจเกื้อกูลกัน
มาถึงปัจจุบันนี้ ยุคนี้ บ้านของเรา ร้อนเป็นไฟ คนในบ้านทะเลาะเบาะแว้งกัน เพราะบางคนบางพวก มี “อวิชา” มาบดบังจิตใจ บ้านเรา เริ่มสั่นคลอน อาจจะพังลงได้ทุกเวลา
บ้านทุกหลังที่อยู่ใกล้ๆบ้านเรา บ้านทุกหลังที่อยู่รอบๆบ้านเรา บ้านทุกหลังที่รู้จักบ้านเรา เขาต่างมองว่า เรื่องของบ้านเราเขาจะลงเอยกันอย่างไร??
ขอให้พวกเราทุกคนที่อาศัย หรือเคยอยู่ในบ้านหลังนี้ ได้โปรดมองตราแผ่นดินที่ติดอยู่หน้าหมวก ซึ่งรัชกาลที่ 5 ทรงใช้เป็นตราพระราชสัญจกร หรือตราประจำแผ่นดิน ตั้งแต่ปี พ.ศ.2416
รัชกาลที่9 ทรงพระราชทานให้เป็นตราหน้ากมวกเมื่อปี พ.ศ.2492 จะเห็นอักษรคำว่า “ผู้พิทิทักษ์สันติราษฎร์” นั่นคือหน้าที่ จะเห็นธรรมะ ที่ว่า “สัพเพสัง สังฆภูตานัง สามัคคี วุฑฒิสาธิกา”
แปลว่า “ความพร้อมเพรียงของปวงชนผู้เป็นหมู่ ยังความเจริญให้สำเร็จ”
อ่านล้วกราบตราแผ่นดินพระราชทานด้วยจิตสำนึก ในพระมหากรุณาธิคุณ พระธรรมาคุูณ ใครทำดีอยู่แล้ว ขอให้ทำดียิ่งๆขึ้นไป ใครทำผิดพลาดไป ยังไม่สายที่จะกลับตัวกลับตใจเสียใหม่
มารักษาบ้านเราไว้ ให้เป็นที่ดับร้อนผ่อนทุกข์เป็นที่พึ่งของประชาชน อย่ามัวแต่ “มึงฟ้องกูฟ้องมีง” ชาวบ้านเขาตะลึง ไม่รู้จะพีางใคร เขาจึงไปหาคนนอกองค์กรตำรวจให้ช่วยเหลือเขา ซึ่งงานก็มาเข้าตำรวจเหมือนเดิม”
เราอยากบอกต่อท้ายความคิดของท่านไว้นิดเดียวว่า…ตำรวจทั้งหลาย รู้สึกสำนึกได้หรือยัง
พวกคุณ ไม่ได้เกิดจากขุมนรกไช่ไหม??
