บนเส้นทาง…ธุรกิจ บขส.สายตะวันตก
ผมไปติดลมหนาว อยู่ที่เมืองชายแดนตะวันตก อำเภอทองผาภูมิ เดือนเต็มๆ…
ทำท่าจะแเหี่ยวลงๆ เลยตัดสินใจกลับคืนสู่กรุงเทพมหานคร จุดรวมปัญหาสารพัดดังเดิม
ขากลับ กทม.ก็หันไปใช้บริการที่คนไทยคุ้นเคย กับรถโดยสารในเครือ บขส.
นอกจากพอมีเวลานั่งมองธรรมชาติ 2 ข้างทางอย่างเพลิดเพลินเจริญตาเจริญใจแล้ว
ยังได้ใช้สิทธิ์ผู้สูงอายุ…ค่าโดยสารรถปรับอากาศชั้น 1 ลดครึ่งราคา ถูกสุดๆ
แค่ 170เ บาท
จาก “ทองผาภูมิ-ท่ารถ บขส.หมอชิต 2” ระยะทาง 280 กม.
ยังมีของแถมให้เรา ระกว่างนั่งเพลินๆ ใส่ถุงให้อีก…น้ำเปล่า 1 ขวด กับ น้ำผลไม้ยี่ห้อไม่ค่อยคุ้นตาในร้านสะดวกซื้อ…กับขนมอบแห้ง รสหวาน พอสู้ “เบาหวาน” ได้
มันคุ้มเกินคุ้ม…
ผู้โดยสาร ส่วนหนึ่งเป็นต่าวด้าว เข้าเมืองถูกกฏหมาย เดินทางไปต่อวีซ่า ที่ชายแดน ด่านเจดีย์ 3 องค์ อำเภอสังขละบุรี ใช้บริการ ไป-กลับ เป็นประจำ
มีนักท่องเที่ยวประเภท…ในกระเป๋ามีใช้พอคุ้มค่าเงิน,เร่ร่อน ค่ำไหนพักนั่น เป็นคนไทยเชื้อสายไทยแท้…แค่นิดหน่อย
ที่รู้ว่าเป็นต่างด้าว เชื้อสายพม่า นอกจากดูหน้าตา ผิวพันธุ์ ภาษาพูด ที่เราคุ้นเคยแล้ว
กลิ่นหมากจากปาก มันโชยออกมา จนบางครั้ง แรงกว่ากลิ่นยาเส้น ที่นำมามวลสูบ
ที่คนไทยทุกวัย ก็ติด”ยาเส้น”เป็นสิ่ง “สูบติด”ไปทั่ว
ห้องน้ำห้องท่าในรถ…แม้ออกจะแคบจนหัวโขก โยกไปโยกมา,ต้องคอยระวัง “ไอ้หนู” มันแกว่งรดกางเกงเอา
ช่วงการเดินทาง โชเฟอร์ขับด้วยความชำนาญ เร็วหน่อย แต่ไม่น่ากลัว
ใช้เวลาจากทองผาภู แวะกินผัดกระเพราราดข้าว แค่คนละ 10 คำ ที่ร้านผูกขาดกันมายาวนาน เรียบร้อยแล้ว
จึงใช้เวลาเร่งไปต่อให้ถึงเมืองกาญจน์ตามกำหนด
แค่ 2 ชั่วโมงกว่านิดหน่อย…ก็เข้าจอดท่ารถ บขส.เมืองกาญจน์
แต่หลังจากนั้น…เราสังเกตุดู ระหว่าง เมืองกาญน์-บขส.หมอชิต 2 เขาจอดข้างทางส่งสิ่ของต้องประสงค์ ที่ลูกค้าขาประจำ เขาไหว้วานกัน เป็นรายได้พิเศษ…มากไปหน่อย
กว่าจะถึงปลายทาง มีสภาพเหมือนรถประจำทาง ต้องเสียเวลาจอดส่งส่นค้าตามตามป้ายตลอด จนน่ารำคาญ
ในที่สุดก็ได้ใช้บริการ ในการเดินทางไปกับรถ บขส.ก็ถึงที่หมายปลอดภัย…ทุกประการ
แต่มานั่งถอนหายใจ กับค่าโดยสารรถแท็กซี่…จากหมอชิต 2 แค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ระยะทาง 10 กว่า กม.
มิเตอร์มันโก่งราคา ถึง 200 บาท…แพงรากเลือด สำหรับเรา.
