“ฐานอำนาจ”…การเมืองไทย ประชาชนคือ”ทาสรับใช้”
“นักการเมือง” ที่เขาขึ้นป้ายบอกไว้ ที่นี่ “ไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวร” กลายเป็นคำพูดที่หล้าสมัยไปแล้ว
ปัจจุบัน…ต้อง สทร.จ้อได้ จำได้ ไม่รู้ลืม ทั้งเรื่องไกลตัว ใกล้ตัว ดี-ชั่ว เลือกยกมาอ้างอิง เป็นตุเป็นตะ
ที่นำมาแสดงบนเวทีหาเสียง ให้คนฟัง อ้าปากค้าง เคลิบเคลิ้ยมตามได้…ทุกเรื่อง
แม้…บางเรื่อง ถูกกล่าวหาว่าร้าย ก็ต้องใช้วิชามาร หยิบยกมากลบเกลื่อน ให้ทุกคนเชื่อว่า…ไม่เคยชั่ว
ก็เป็นความสามารถพิเศษ ของนักการเมือง…ที่โยนความผิดพ้นตัวได้
โอกาสเปิดช่องทางให้…เขามีอำนาจอีกครั้ง เมื่อใด รอยแค้นที่อ้างว่า ถูกกระทำ จากพวกไม่ต้องการให้…
พวก นักการเมือง มีบทบาทในการปกครองบ้านเมือง ตามระบอบประชาธิปไตย
เข้ามายืนค้ำหัว เหนือชนชั้นปกครอง เจ้าขุนมูนาย ที่เป็นใหญ่ในแผ่นดิน ดั้งเดิม!!
เพราต่างฝ่ายต่างรู้ทันกัน…สมบัติแผ่นดิน ตกอยู่ในอำนาจฝ่ายไหน เมื่อใด
ประชาชน ชนชั้นติดดิน…ก็มิอาจจะเข้าไปมี “หุ้นส่วน” ใด ในสมบัติชาติได้เลย
จึงกลายเป็นสมบัติ “ผลัดกันชม” แย่งกันมีอำนาจ ระหว่างพวก นายทุนขุนศึก และชนชั้นศักดินา…
ประชาชน…แม้จะถูกยกขึ้นสูงสุด เป็นราก เป็นฐาน หลัก ที่ชี้เป็นชี้ตาย ให้พวกนักการเมือง ในสนามเลือกตั้ง ตามระบอบประชาธิปไตย…ครึ่งใบ หรือเต็มใบ
ประชาชนก็แค่ “อำนาจจำแลง” ที่เขาจะแปลงกายให้เปลี่ยนไปในทิศทางที่เขาต้องการ อย่างหนึ่งอย่างใด เมื่ออำนาจตกอยู่ในมือได้แล้ว
การเมือง…ประเทศไทย ใครจะเข้ามา “เสือกทุกเรื่อง” บนฐานแท้จริง ที่พอมองเห็น ทางเดินของประชาชน ก็แค่…
คนรับใช้ ที่รอรับรับส่วนแบ่ง “เหลือกิน” จากชนชั้นปกครอง ในแต่ละฐานอำนาจ…ก็เท่านั้น.
