การเมือง…ร้อยเล่ห์
เวที อภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาล นายกฯ “แพทองธาร ชินวัตร” จบลงตามเงื่อนไขของ “นักการเมือง” ไปแล้ว…
ประชาชน คนนอกสภาฯ อดตาหลับขับตานอน ติดตามวาทะกรรมนักการเมืองมาตลอด
พวกเราได้ความประทับใจอะไรบ้างกับ..รูปแบบของความคิด หรือกรอบความเห็น คนละมุม ระหว่างนักการเมืองทั้งสองฝ่าย…ไปแล้ว
พอจะเข้าใจไหม..บทบาทของท่านผู้แทนเรา ในมุมไหนบ้าง ที่คิดว่า คุ้มค่า
ที่เลือกพวกเขาเข้ามา เป็นผู้แทนปวงชนชาวไทย
คำตอบก็พอเดาออก…สังคมไทยยุคเสรีประชาธิปไตย มีความหลากหลายทางความคิด
คิดไป…แบบนอกกรอบ หรือในกรอบ ก็เป็นเสรี ที่ต้องมีตัว “ขัดแย้ง” มายืนเป็นได้
ทั้ง…ฝ่ายพระเอก นางเอก และฝ่ายนางร้าย ผู้ร้าย!!
จะเป็นเสียงข้างมากหรือข้างน้อย…ก็ไม่มีใครกล้ามายืนตรงกลาง คอยตัดสิน
คะแนนเสียงในสภาฯ ฝ่ายไหนจะได้เสียงข้างมาก เขาก็ยังดันทุรัง…ไม่รู้แพ้รู้ชนะ
ประชาชนคนนอกสภาฯ ก็แค่ไม้ประดับ ที่แค่รักใครชอบใคร ก็หยิบไปเสียบไว้
นักการเมืองจึงอ้างว่า…เขาคือ “คนของประชาชน” เลือกเข้ามารับใช้พี่น้องที่เลือกเขา
แค่…ไม้ประดับ
การเมืองบ้านเรา…ไม่ว่าจะมาจากการเลือกตั้งของประชาชน หรือ ทหารจับอาวุธยึดอำนาจ!!
ก็ร่วมเป็น ไม้ประดับ ตามรัฐธรรมนูญ ที่ร่างขึ้นมาใช้ เป็นข้ออ้าง
“พวกเรายึดอำนาจตามคำเรียกร้องของประชาชน…นะจ้ะ”
รัฐบาลปลายกระบอกปืน เข้ามายึดอำนาจ จนอิ่มตัว แล้วก็หมดอำนาจไป
ถามว่า…พวกท่านทั้งหลาย ยากจนแร้นแค้นลง เหมือนพวกชาวไร่ชาวนา จนซ้ำซาก ไม่ได้ผุดได้เกิด…
มีมั้ย??
พรรคการเมือง นักการเมือง ที่มาจากการเลือกตั้ง…เข้ามาเป็นฝ่ายรัฐบาล แค่ผ่านไปผ่านมา
จนลง…มีมั้ย??
ข้าราชการระดับ ปลัดฯ อธิบดี…ที่เกาะกลุ่มผู้มีอำนาจครองเมือง ก็ติดเชื้อพวก “รักชาติจนน้ำลายไหล”
เคยเป็นหนี้นายทุนเงินกู้…มีไหมล่ะ!!
นักการเมือง….ทั้งฝ่ายรัฐบาล ฝ่ายค้าน ที่ชาวบ้านเลือกเข้ามา นั่งพ่นน้ำลายใส่กัน ในศึกไม่ไว้วางใจ ที่ผ่านมา
หาคำด่าใส่หน้า หามรุ่งหามค่ำ เอาเป็นเอาตาย ไม่กลัวเทวดาหน้าไหน??
แค่ละครน้ำเน่า ที่พระเอก นางเอก ผู้ดี และผู้ร้าย…ไปยืนปรึกษหารือหลังโรง จะส่งใครขึันเวทีการแสดง ในฉากต่อไป
มีเสียงกระซิบสั่งตามมา…”สมัยหน้าเรามาร่วมรัฐบาลกันนะ”
นี่คือ…สันดานมนุษย์การเมือง ร้อยเล่ห์เพทุบาย หมกตัวอยู่ที่นี่ทั้งนั้น.
