ของเล่น…นักการเมือง
เป็นที่รู้อยู่…นักการเมืองส่วนใหญ่ ลงสู่สนาม ตั้งแต่เริ่มหาเสียงเลือกตั้ง เขาให้ความมั่นใจกับชาวบ้าน เป็นตัวแทนประชาชน ทุกรูปแบบได้
เป็นฝ่ายค้านหรือ…เป็นฝ่ายจัดตั้งรัฐบาล ก็ตาม
มีเป้าหมายตรงใจชาวบ้าน…ทุกเรื่อง ในทุกบริบท “อาชีพนักการเมือง”.เพื่อประชาชน ตอนหาเสียงเลือกตั้ง!!
พอแยกขั้วไปเป็น ฝ่ายค้าน-ฝ่ายรัฐบาล พวกเขาก็เปลี่ยนนิสัยไปคนละคน
เคยกล้าพูดกล้าทำ…รู้ทุกเรื่อง ที่ประชาชนต้องการ,ทุกปัญหามองเห็นหมด!!
พอไปเป็นลูกหาบฝ่ายรัฐบาล พวกเขารู้ทุกเรื่อง ที่ผู้นำฝ่ายรัฐบาล เสนอนโยบายแห่งรัฐ…ที่ต้องการ
ผิดเป็นถูก-ถูกก็ว่าผิด เมื่อผลประโยชน์ลงตัว ตามที่นายทุนทั้งสองฝ่าย มีความต้องการ…ตรงกัน
ระหว่าง “นายทุนการเมือง” กับ ฝ่าย “นายทุนพ่อค้า” จับมือกันแน่นในผลประโยชน์ ที่ยื่นส่งต่อ ตามช่องทางท่อน้ำเลี้ยง ที่ส่งไปอย่างทั่วถึง!!
ทุกโครงการ ประโยชน์ลงตัวเมื่อใด งานพัฒนาชาติ และแนวทางเปลี่ยนชีวิตชาวบ้าน…ถูกแยกจากกัน
คือ… การลงทุนทางการเมือง ที่เข้าถูก ช่องทางได้กำไร มีโครงการอะไรบ้าง??
เห็นๆอยู่…ทุกสมัยการเลือกตั้ง นักการเมืองที่เคยอยู่ข้างชาวบ้าน ก็ต้องไปเป็น “ฝ่ายค้าน” ตามระเบียบ
“ฝ่ายรัฐบาล” ที่เคยร่วมทุกข์กับประชาชน ก็หนีไปอยู่ข้าง “นายทุน” และ “ข้าราชการประจำ” กับผู้ร่วมทุน
มันก็เป็นเช่นนี้เอง…พี่น้องครับ!!
ในสภาฯอันทรงเกียรติ พวกเขาปากกล้าวาจาหยาบ ก็ล้วนเป็นนักการเมืองที่พวกเราเลือกเข้ามา
เขาก็แยกกัน “เอาความดีใส่ตัว” อะไรที่มันชั่ว…โยนใส่ไป-มา,เป็น “สมบัติผลัดมือกันหยิบใส่ปาก”
จึงพอมองออก…นายกฯแพทองธาร ชินวัตร แม้จะอ่อนฝึกฝนใช้คำเสียดสี แต่ก็ไม่ทิ้งสมบัติ ที่นักการเมือง “ฝ่ายรัฐบาล” เคยใช้ในเวทีการมาก่อน
คำตอบที่ฝ่ายค้านถามหาความรับผิดชอบ…แค่เรื่อง ไฟป่า-ปลาหมอคางดำ ความเดือดร้อนวุ่นวายต่อเนื่อง ทีสังคมมองเห็น
นายกฯท่านตอบได้สั้นๆ…ทุกเรื่องที่ฝ่ายค้านนำมาอภิปราย รัฐบาลได้สั่งการไปถึงทุกหน่วยงานราชการ ที่รับผิดชอบ…ไปแล้ว
“ข้าราชการพยายามทุ่มเท ทั้งงบประมาณและการบังคับใช้กฏหมาย…อยู่แล้ว”
เขาแสดงตนออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน รัฐบาลนี้ตั้งใจแก้ปัญหาให้ใครกันแน่??!!.
