“…ผู้พิพากษาศาลฎีกา 2 คน ส่งบันทึกถึงประธานศาลฎีกา ขอให้ยุติหลักสูตรผู้บริหารกระบวนการยุติธรรมระดับสูง (บ.ย.ส.) พร้อมห้ามผู้พิพากษาเข้าอบรมหลักสูตรเครือข่ายอำนาจอื่น ชี้เป็นต้นตอระบบอุปถัมภ์ ใช้งบภาษีไม่คุ้มค่า สร้างความใกล้ชิดกับนายทุนและคู่ความในอนาคต จนกระทบความน่าเชื่อถือของศาลยุติธรรม.. “
🔍 “บ.ย.ส.” คืออะไร ทำไมถึงต้องเป็นเรื่องใหญ่? หลักสูตรผู้บริหารกระบวนการยุติธรรมระดับสูง
นอกจากจะรับเฉพาะข้าราชการแล้วยังให้เลือกที่จะเชิญชวนบุคคลใดก็ได้ให้เข้ารับการอบรมในหลักสูตร เช่น ข้าราชการตุลาการ ศาลยุติธรรม ตุลาการปกครอง การอัยการ การเมือง เอกชน แม้กระทั่งสื่อมวลชน ทำให้ข้าราชการระดับสูงได้พบเจอกับผู้บริหาร CEO ของบริษัทเอกชนที่มาเรียนด้วยกัน ทั้งกินเที่ยวดื่มด้วยกัน โดยเฉพาะพวกเหล่านายทุนขนาดใหญ่ก็เข้ามามีส่วนร่วมในหลักสูตรมากเกินไป เพราะการเข้ามานั้นเพื่อเพียงจะมาเลี้ยงดูปูเสื่ออำนวยความสะดวกให้เหล่าข้าราชการเท่านั้น และการทำแบบนี้ก็ทำให้เกิดความสนิทสนมและเกิดการเอื้อประโยชน์ให้กันในภายหลัง
ความจริงที่คนเห็น : มาสร้างสายสัมพันธ์ รู้จักกัน แลกนามบัตร = “มาต่อคอนเนกชั่น”
⚠️ ปัญหาใหญ่: เมื่อผู้พิพากษาไปรู้จักกับคนที่อาจมาเป็นคู่ความวันหลัง การรู้จักกันในวงแคบทำให้เกิดการช่วยเหลือกันแบบลับๆ วงในมีพื้นที่พิเศษ วงนอกเข้าไม่ได้ ทำให้ความน่าเชื่อถือของศาลลดลง
💰 เอาเงินภาษีไปเรียน แต่ไม่รู้ผลยังไง?
หลักสูตรนักบริหาร สามารถเลือกเชิญบุคคลใดก็ได้เข้าร่วม ทำให้ข้าราชการระดับสูงได้พบ CEO บริษัทเอกชน นายทุนขนาดใหญ่ กินเที่ยวดื่มด้วยกัน เลี้ยงดูปูเสื่อ สนิทสนมและเอื้อประโยชน์กันได้ในภายหลัง
📊 ข้อมูลที่น่าตกใจ:
ประเทศไทยมีหลักสูตรนักบริหารระดับสูง มากกว่า 39 หลักสูตร 20 กระทรวง เปิดหลักสูตรไปแล้ว กว่า 29 หลักสูตร องค์กรอิสระ (กสทช./ป.ป.ช.) 4 หลักสูตร สถาบันพระปกเกล้า 3 หลักสูตร ศาล 3 หลักสูตร (รวมหลักสูตร บ.ย.ส.) แต่ยังไม่มีหลักประเมินใดๆ ที่ชี้ให้เห็นว่าคนที่เรียนจบจะทำงานตอบโจทย์ประชาชนได้ดีขึ้นจริง
📍หลักสูตรผู้บริหารระดับสูงยังคงมีความจำเป็น
เพราะถ้าคำว่า “หลักสูตรอบรม” คือเครื่องมือพัฒนาศักยภาพจริง เราควรจะได้เห็นผู้บริหารที่จบออกมาแล้วเก่งขึ้นและทำงานได้ดีขึ้นพร้อมเข้าใจประชาชนมากขึ้น แต่เป็นที่น่าเสียดายที่จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีหลักการไหนที่มาประเมินที่ชี้ให้เห็นว่าเหล่าข้าราชการที่เรียนจบหลักสูตรนี้มาจะทำงานได้ตอบโจทย์กับประชาชนได้จริง แต่ในทางกลับกันกลับเห็นแต่ภาพคนใหญ่คนโตมารวมตัวกันเพื่อสร้างคอนเนกชั่นแล้วต่างก็แยกย้ายไปพร้อมกับการสานสัมพันธ์ที่ต่อยอดผลประโยชน์ส่วนตัว!
เสียงเรียกร้องครั้งนี้ไม่ใช่เพียงการถกเถียงเรื่องการอบรม แต่เป็นการเปิดแผลลึกของระบบยุติธรรมไทย เมื่อ “บ.ย.ส.” ซึ่งตั้งเป้าเสริมความรู้ผู้บริหารในกระบวนการยุติธรรม กลับถูกวิจารณ์ว่าเป็นพื้นที่ปิด ที่เอื้อต่อการสร้างสายสัมพันธ์ระหว่างผู้มีอำนาจรัฐกับนายทุนขนาดใหญ่ ซีอีโอเอกชน และบุคคลในวงการต่าง ๆ ผ่านกิจกรรมกิน–ดื่ม–เที่ยวร่วมกัน จนนำไปสู่ความเสี่ยงในการเอื้อประโยชน์ภายหลัง
การเคลื่อนไหวของผู้พิพากษาครั้งนี้ จึงอาจเป็นจุดเริ่มต้นของการตั้งคำถามใหญ่ต่อวงการยุติธรรม ว่า “เราควรปล่อยให้เงินภาษีถูกใช้เพื่อสร้างเครือข่ายลับ หรือเพื่อพัฒนาผู้บริหารให้เข้าใจประชาชนอย่างแท้จริง?”
สืบจากข่าว รายงาน
