มาถึงวันนี้…บริเวณที่เกิดอุบัติหตุจาก “ภัย” ธรรมชาติกับกำลังพลทหาร บนเรือหลวงสุโขทัยในท้องทะเลอ่าวไทย
ยังคงติดตาม “สามสมอ” ที่อาจจะรอดชีวิต กลับสู่อ้อมกอดของครอบครัว…เป็นความหวัง ที่ทุกคนอยากได้
แน่นอน…ครอบครัวผู้สูญเสียลูกหลานของตนไป ย่อมมีคำถาม…กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีจุดบกพร่องมองเห็นหรือไม่?
คำตอบ…ที่พอเข้าใจเบื้องต้น ได้ไม่ทั้งหมด!!
เพราะนั่น…ไม่ใช่สนามรบที่ต้องต่อสู้กับข้าศึก,พลีชีพเพื่อรักษาอาณาเขตในพื้นทะเลไทย ที่ต้องพลาดท่าเสียที ในยุทธวิธี
แต่… ข้าศึกที่โหมกระหน่ำใส่กำลังพลในลำเรือหลวงสุโขทัย คือคลื่นลมสูงเกินกว่า เรือรบลำน้อยนี้ ฝ่าไปได้
ทหารเรือ…ที่มีลมและคลื่นเป็นเพื่อน เคียงคู่อยู่กันมา ย่อมเคยชินกับสิ่งที่ต้องเผชิญหน้า เหมือนความคุ้นเคยปรกติ
จึงไม่ใช่สิ่งบอกเหตุในอันตรายถึงกับ…สละกำลังพลในเรือลอยคอฝ่าแรงคลื่น จนกระทั่งเกิดความเศร้าโศกเสียใจไปทั่วประเทศ
ถ้าจะให้สรุปความสงสัย…เหตุใดเรือรบถึงได้ล่ม จากคลื่นลม ที่ผู้บังคับการเรือ ตัดสินใจสละเรือ
ก็พอมองเห็น…เรือรบหลวงสุโขทัย กรากรำกับการใช้งานมามากกว่า 40 ปี
เปรียบเสมือนกำลังพลทหารเรือลำนี้
ขี่หลังคนแก่ข้ามน้ำข้ามทะเล..กันมาอย่างโชกโชน
เกินกำลังที่คนแก่จะแบกรับได้ตลอดไปหรือไม่??
เคยไหม…ที่จะปลดระวางเขาไว้ในอู่ เหมือนทหาเรือที่เกษียรอายุราชการไป
ครับ…กองทัพเรือ ที่รับผิดชอบโดยตรงอยู่แล้ว ที่จะต้องคิดและรับผิดชอบ
แต่…เอางบฯ ไปใช้ทางอื่นหมดเกลี้ยง มองข้ามความปลอดภัยในกำลังรบทางทะเล แบบต่อชีวิตที่ลอยล่องฝ่าคลื่นลมไปตามยถากรรม
นี่คือ…ความบกพร่องที่แม่ทัพนายกองมองข้าม ความปลอดภัยในกำลังพลกลางทะเลของตน จนเกิดความสูญเสียสูงสุดขึ้นในครั้งนี้
ใช่ไหมครับ!!
ชัยอารีย์ #สืบจากข่าว : รายงาน
