(ตอน) ประชาชน…ต้องรอก่อน
“การเมือง-นักการเมือง” ใส่เข่งรวมกันแล้ว…บางบริบท นัย หรือ มิติ ไปด้วยกันได้ อย่างผสมกลมกลืน
ร่วมกันได้ ภายใต้ข้ออ้าง “เสียงส่วนใหญ่” ไว้วางใจ ในระบอบประชาธิไตย ที่มาจากการเลือกตั้ง…
ไม่ใช่เรื่องเสียหายใดๆ…ใช่ไหม??
ถ้าเราไม่รู้ว่า…ในเข่งประชาธิปไตย มีทั้งนัยและบางบริบท ของวงจรชั่วร้ายทางการเมือง แทรกตัวอยู่
การเมือง มันหอมหวลชวนแย่งอำนาจ มาจากอาหารจานโปรด ในผลประโยชน์มากมาย
ที่เขานำมาเหมารวมไว้ในเชิงวิชาการ…ผูกคอ “นักการเมือง” ในความคิดที่น่าหลงไหล
คิดกันว่า นี่คือ…อุดมการณ์ ในบางบริบทของนักการเมือง ที่จะต้องสืบทอดกันไว้
ประชาชนได้ส่วนแบ่งอะไร…ยังต้องรอเขาจะต่อยอดกิ่งก้านใด มาเพาะชำ เสริมสร้างสิ่งที่เราต้องการ
ต้องรอไว้ก่อน…เช่นนั้นหรือ??
จากการที่ ”นักการเมือง” ใช้ช่องทาง ในสิ่งที่ต้องการล้มล้างสิ่งขวางหูขวางตาคาใจกันอยู่…ได้สะดวกขึ้นหรือไม่?
ความจริง…ความคิดที่ผสมประสานกันจนได้ใช้คำว่า “การเมือง” นั้นนักวิชาการไปลอกความคิดจากฝรั่งตะวันตกมา ฝังหัวนักการเมืองบ้านเรา…
ถูกชี้ให้เดินตามแนวคิดตามความต้องการของฝรั่ง…ที่ว่า
“การเมืองเป็นเรื่องของอำนาจ…โดยเป็นการต่อสู้แย่งชิงเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจและอิทธิพล ในการบริหารกิจการบ้านเมือง”
“การเมืองคือ…การแย่งชิงต่อสู้ทุกเรื่อง ที่เกี่ยวกับกลุ่มผลประโยชน์ ที่เคยดำเนินกิจกรรมต่างๆ ร่วมกันมากับรัฐบาลเก่า
การเมือง…จะถูกอำนาจนักการเมือง นำไปใช้ในนโยบายที่พวกตนเสียงส่วนใหญ่ในสภาฯ ต้องการเปลี่ยนแปลง ตามแนวทางความคิดใหม่ ฯลฯ
แถมยังใช้ในการประนีประนอม ยอมรับในผลประโยชน์ร่วมกันได้…ก็อยู่ในมืออำนาจเหล่านั้น
กว่าจะถึงความต้องการของพวกเรา…ประชาชน, ยืนอ้าปากจนคอแห้ง รอให้เขาจัดระเบียบสิ่งที่พวกเขาต้องการเสียก่อน แล้วค่อยเอาเหยื่อมาหยอดปากเราอีก
ต้องยอมรับแหละครับ…อำนาจในมือเราหมดอายุไปแล้ว เหลือความอดทนไว้กับความอยาก ในทุกบริบทแห่งความยากจน
แหละต้องทำใจ…ไปตามวันเวลา กว่า “อำนาจกรรม” จะลงมาจัดการกับคนคิดร้ายต่อแผ่น…ต่อไป
ขอพระคุ้มครอง…คนคิดดีทำดี, ไม่เอาคนคิดร้ายทำลายแผ่นดินไทย…มามัดรวมไว้ในเข่งนักการเมืองดีๆ ที่ยังมีให้มองเห็นอยู่ครับ
