ตอน “ยังไม่จบ…ครับนาย”
หลังวันที่ 16 สิงหาคม 66…ยังมองไม่เห็นแสงสว่างทางการเมือง ในมุมไหนที่ชัดเจน
นายกฯคนที่ 30 จากพรรคเพื่อไทย ที่มีแนวร่วมสนับสนุน…เกินพอไปแล้ว
ที่ยังตีบๆตันๆอยู่….ก็ฝ่าย สว.ยังไม่มีใครออกมาปักธงให้ ผ่านไปสู่การจัดตั้ง ค.ร.ม. ได้
ความพยายามจากฝ่ายจัดตั้งรัฐบาล….พรรคเพื่อไทย มองเห็นช่องทาง “ความปรองดอง” มาชูธงเดินต่อไป
ร้องขอความเมตตาจากทุกพรรคฯ เลิกจองเวรจองกรรม หันมาจับมือจัดตั้งรัฐบาล ร่วมทุกพรรค
เป้าหมายแรก…ยกคณะไปที่ พรรคก้าวไกล ยื่นไมตรีใหม่ ขอโทษในสิ่งที่ทำให้หมองใจ ทีเพิ่งผลักไสแยกทางกันเดิน แบบตัดเยื้อใยเด็ดขาด
ดูเหมือนยังมองเห็นช่องทางเดินสุดท้ายทางการเมือง ในความหวังของพรรคเพื่อไทย
แต่…สายตาจากพวกคอยจับจ้องมองดู เขาก็เห็น เขาก็รู้ “ปากกับใจ…ไม่ตรงกัน” ซักเท่าไหร่
จัดฉากปักป้ายเครื่องหมายปรองดอง…แค่ภาพ “ลวงตา” หาคะแนนจากประชาชน ที่กำลังเบื่อหน่าย เหม็นหน้าพวก ปากอย่าง..ใจอย่าง
อยากปรองดอง…แต่ยังผูกใจเจ็บลึกๆทางการเมืองในอดีต ที่นายของพวกเขาต้องพลัดพรากไปจากแผ่นดิน!
จึงมอง 3 พรรค…พลังประชารัฐ รวมไทยสร้างชาติ ประชาธิปัตย์ แค่ “หางตา”
เพราะความแค้นยังฝังลึกอยู่กับ…นายทุนพรรคตัวจริง??!!
ยังเปิดไฟเหลือง…รอไฟเขียว จะเกี่ยวก้อยกับอำนาจอื่นได้หรือไม่??
นี่คือ…ทางตัน ที่ต้องเดินไปตามแนวคิดปรองดอง เป๋ไปเป๋มา เหมือนคนเมา (อำนาจ)
ถ้าต้องการปรองดองด้วยใจจริง…คงไม่แอบไปจูงมือลูกพรรคฝ่ายแค้นออกมา รวมเสียงให้ครบ
ภาษาโจร เขาพูดว่า…นี่คือการปล้น!!
หาใช่ช่องทางปรองดองไม่??
ใครๆเขาก็รู้ทัน…กับความคิดเห็นแก่ได้ ที่นักการเมืองเขามีสายเลือดติดตัวกันมา
“ไม่มีสัจจะในหมู่โจร”
หลังปล้นทรัพย์…
ครับ…ไม่ต้องคิดไกล,ใกล้ๆก่อนวัน ที่จะมีการโหวดชื่อนายกฯ คนที่ 30 ของพรรคเพื่อไทย ถ้าไม่มี 2 พรรคลุง อยู่ในสายตาเรียกหาความปรองดองด้วยกัน
มันยังไม่จบ…ครับนาย!!
