ผ่องศรี วรนุช…นั้ง “รถด่วนขบวนสุดท้าย”
คนรุ่นเก่าในยุคก่อน…แม้จะไม่มีวาสนาใกล้ชิดกับวงการบรรเทิง ทั้งลูกทุ่งและลูกกรุง
แต่…เมื่อนั่งหลังควาย เดินบนคันนา ก็เกิดอารมณ์ในเสียงเพลง ก็พอจะร้องคลอตามนักร้อง จากเสียงร้องดัง ผ่านวิทยุ AM.ได้ แทบทุกเพลงก็ว่าได้
ด้วยความรู้สึก เคลิบเคลี้ม คล้อยตามเนื้อหาในบทเพลง สะท้อนถึงชีวิตจริง
กลมกลืนความหลากหลายในทุกบริบทชีวิตจริง
ไม่ว่าจะเป็นนักร้องลูกทุ่ง-ลูกกรุง…หญิงหรือชาย คือ “นักร้องในดวงใจ” ผูกพันกันมา “ด้วยเสียงเพลง”
เช่น…ราชินีเพลงลูกทุ่ง “ผ่องศรี วรนุช” นั่งรถด่วนขบวนสุดท้าย จากเราไปไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว
ผมกับ คุณผ่องศรี วรนุช ใกล้ชิดกันมา เช่นนักร้องรุ่นเก่า อีกหลายท่าน ที่จากเราไปก่อนหน้านี้
ทั้งด้านส่วนตัว และในสังคมสื่อมวลชน…ก็ถือได้ว่า เคยร่วมงานด้วยกันมา ตั้งแต่ วัยกลางคน ถึงปัจจุบัน…เป็นผู้สูงวัยเดียวกัน
ก็มีความผูกพัน พอจะพูดถึง ชีวิตจริงของเขา บนรถไฟเที่ยวสุด ไปสู่สิ่งที่ทุกคน…หนีไม่พ้นสิ่งนี้ไปได้
“ผ่องศรี วรนุช” ใช้บทเพลงเป็นสื่อ สะท้อนถึง “ชีวิตจริง” ตั้งแต่นั่งหลังควาย…ขึ้นรถไฟขบวนสุดท้าย
ท่านได้สะท้อนไว้ในผลงาน ประสพความสำเร็จในวงการนักร้องลูกทุ่ง กระทั่งได้รับการยกย่องเป็น “ราชินีลูกทุ่ง” วัยแค่ 15 ปี
บทเพลงที่ทุกคน พอจะร้องคลอไปด้วยกันได้…เช่น สาวเหนือเบื่อรัก ไหนว่าไม่ลืม กอดหมอนนอนหนาว คืนนี้พี่นอนกับใคร ฯลฯ
ล้วนแต่เป็นอารมณ์เพลง หวานซึ้ง เสียดสี มีความเคลิบเคลิ้ม…ร้องได้ จำง่าย
ต้องยอมรับว่า…ผ่องศรี วรนุช นักร้องลูกทุ่ง เสียงทอง ท่านนี้ มีผลงานออกมาสู่สังคม ประสพความสำเร็จ ตั้งแต่วัย “สายน้อยเงินล้าน”
ทุกคนคงอาลัยถึง…ที่ท่านนั่งรถไฟโบกมือลา ใน “ขบวนสุดท้าย” ไปสู่สรวงสวรรค์ เพียงลำพัง
ก็ขอสิ่งศักดิ์ศิทธิ์ทุกชั้น ในสรวงสวรรค์ จงนำทางเธอ…สาวน้อยวัย 85 ปีท่านนี้ ถึงที่หมาย ด้วยบุญวาสนา ที่ทำไว้มากมาย เหลือคณานับ…ด้วยเถิด.
