รัฐบาล…กับปัญหา “ลิงติดแห”
การเมือง-การปกครอง ของไทย…ที่คนไทยพอจะเข้าใจได้ ไม่ครบถ้วนนัก!!
แค่คิดว่า…ระบอบประชาธิปไตย “ประชาชนเป็นใหญ่ในแผ่นดิน” เหมือนเพลงปลุกใจ ให้คนไทย รักชาติ
แต่…จริตการเมืองใช่แค่เนื้อหาบางประโยคตามบทกวีเสียงเพลง, ภาพรวมไปไกลกว่าที่ประชาชนรับรู้ ได้แค่…
มีหน้าที่เลือกผู้แทนฯ เข้ามา ให้เขาใช้อำนาจ ฝ่ายบริหาร คือรัฐบาล -ฝ่ายนิติบัญญัต ฝ่ายรัฐสภาฯ…ก็แค่นั้นเอง
พวกเรามันก็แค่ “ตัวประกอบ” ที่ผู้เชี่ยวชาญเขาเจาะจง ใช้บทบัญญัติรัฐธรรมนูญ ที่ออกแบบมาใช้
ตามระบอบเจ้าขุนมูลนายไว้ครบถ้วน!!
แต่…เมื่อการเมือง เกิดอาการปีนเกลียว ตามลีลาจริต ที่เป็นพื้นนิสัยเดิม ติดตัวนักการเมืองกันมา
ก็…โยนภาระรับผิดชอบตามระบอบ “ประชาธิปไตย” มาบังคับใช้ กับประชาชน
ให้ตัดสินใจ “เลือกผู้แทนปวงชนชาวไทย” กลับคืนสู่สภาฯ “ตามหน้าที่
เพราะรัฐธรรมนูญบังคับ ให้พวกเราเป็นใหญ่ในแผ่นดิน…แค่ภาพลวงตา เหมือนหมายืนเห่าเครื่องบิน
ที่ต้องเป็นทาสรับใช้…ฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติ ที่เราเลือกพวกเขาเข้าไป
ใช้ อำนาจปกครองบ้านเมือง…เพื่อใคร??
มันวนไปเวียนมา โยนภาระให้พวกเราประชาชน ที่มีชีวิตแร้นแค้น ต้องคอย “รับผิดชอบ” อุ้มชู คอยเป็น”ไม้กันหมา” ให้นักการเมือง
มันยุตติธรรมนักหรือ ที่โยนบาป..มาใส่พวกเราทุกครั้ง เขาหาเหาใส่หัวกันเอง
ผมก็ต้องบอกแล้วบอกอีก…ถ้านักการเมือง ใน สภาบนสภาล่าง อันทรงเกียรติ ยังทำตัวเป็นนักเลงข้างถนน ยกพวกตีกันอยู่ ไม่รู้ดีรู้ชั่ว!!
เพราะผลประโยชน์ไม่ลงตัว…ไม่เท่าเทียมกัน ระหว่าง รัฐบาล,ฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติ…หรือไง??
ก็พอชี้ให้ช่วยตาสว่าง มองดู…”สภาล่าง-สภาบน ที่ต่าง หยิบความดีใส่ตัว เอาความชั่วโยนใส่คนข้างเคียง…”แย่งกันกิน- แยกกันอยู่”
ก็ยังอ้างประชาธิปไตย ประชาชนเป็นใหญ่ในแผ่นดิน ไปหากินจนติดปาก ไม่รู้จักคำว่า “กระดากปาก” บ้างเลยหรือ??
บ้านเมืองยุ่งเหยิง ผูกมัด รัดคอ “เหมือนลิงติดแห” แก้ผิดแก้ถูก ลูบหน้าปะจมูก
หรือจะรอ….พระเอกขี่ม้าสีเขียว ลงมาช่วย “ลิงติดแห” อีกมั้ย??!
