วันศุกร์, พฤศจิกายน 22, 2024
หน้าแรกคอลัมนิสต์สุคนธ์ ชัยอารีย์ป่า-สัตว์ป่า-คนป่าไม้ ในอดีต (4)

Related Posts

ป่า-สัตว์ป่า-คนป่าไม้ ในอดีต (4)

(ตอน) ป่า-สัตว์ป่า-คนป่าไม้ ในอดีต (4)

อำนาจการปกครองของรัฐบาลเผด็จการทหารในยุคนั้น….ข้าราชการทุกกระทรวงทะบวงกรม ต้องสยบอยู่ภายใต้ “รัฐบาลทหาร” คือ “เครื่องมือ” ในการปิดประตู “ประชาธิปไตย”

พวกเขาจะแสดงอำนาจป่าเถื่อนไปทั่ว…แม้แต่สัตว์ป่าอยู่ในป่าทึบ ธรรมชาติปกคลุมความปลอดภัย ก็ไม่พ้นมือพวกนักล่านักฆ่า ในเครื่องแบบ

เจ้าที่ป่าไม้…ฝ่ายจัดการสัตว์ป่า ในพื้นที่รักษาพันธุ์สัตว์ป่า ของกรมป่าไม้ แค่หยิบมือเดียว จะไปสู้กับนักรบนักล่าสัตว์ป่าพวกมันได้หรือ

ก็ต้อง…อาศัยสื่ออย่างพวกผมนี่แหละ…เรื่องชั่วร้ายถึงได้กระจายไปทั่วโลก

นั่นคือในอดีต…เหตุเกิดเมื่อวันที่ 13 เมษายน ปี พ.ศ.2516 ยาวนานเกือบ 50 ปี ที่คนป่าไม้สร้างรังให้เด็กเพิ่งเกิดมาโตในอำนาจ นั่งในห้องแอร์ในตึกใหญ่โอ่โถงขณะนี้ ลืมตัวลืมตน วนเวียนสับเปลี่ยนอยู่กับผลประโยชน์

ไม่รู้สึกสู้สากันบ้างหรือไง??

ผมจะบอกให้รู้ต่อ…หลังจากที่พวกเราออกป่ามาแล้ว และรู้กันทั่วแล้ว เฮลิคอปเตอร์ ลำที่ผมจับภาพไว้ได้ ไปตกที่อำเภอบางเลน มีซากสัตว์ป่ากระจายไปทั่ว

สื่อนำเสนอในเช้าวันนั้น แต่เขาไม่มีภาพประกอบ ซากสัตว์ป่าถูกฆ่า ถูกตัดคอนำกวางที่หายากไปฝากนาย…ฮ.ลำที่ตก ผมเป็นผู้เก็บภาพไว้ได้ส่วนใหญ่

บ่ายวันเดียวกัน…หนังสือพิมพ์ “สยามรัฐ” นำเสนอข่าวและภาพ ฮ.ขนสัตว์ป่าไปตก

“สยามรัฐ” หนังสือพิมการเมืองฉบับบ่าย ก็เป็นที่สนใจของประชาชน พิมพ์จนแท่นแทบพังยัง ไม่พอกับประชาชนจำมาก และสื่ออื่นๆ แทบทุกสังกัดมาขอข้อมูลจากเรา

ผมกับคุณไพบูลย์ สุขสุเมฆ เป็นทั้งพระเอกในเรื่องนี้ และผู้ร้ายของเจ้าหน้าของรัฐบาลเผด็จการ

ผมได้รับสัญญาญอันตราย…เหมือนจะไม่ปลอดภัยนัก จนกระทั่งความรู้สึกเหล่านั้น คืบคลานเข้ามาใกล้ๆ ตัวอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้น

ถูกเจ้าหน้าที่มาเชิญตัวไปยังห้องประชุมใหญ่ในกระทรวงยุติธรรม…ท่ามกลางท่านนายพลคนใหญ่โต นั่งเรียงรายไว้ด้วยอำนาจ

พยายามถามย้ำกับผมว่า…เข้าไปทำไมที่นั่นใครนำไป เห็นอะไรบ้าง??

ก็ตอบท่านไป…เห็นทุกอย่างที่ปรากฏเป็นข่าว ยืนยันไปว่า ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงทั้งหมด

“ฮ.ที่ตกเป็นลำเดียวกับที่ถ่ายภาพไว้ใช่หรือไม่…เห็นหรือเปล่าว่าใครไปกับ ฮ.ลำนั้น…” ถามเพื่อให้ผมตอบว่า “ไม่ทราบ” ผมก็ตอบท่านไป…

ไม่ทราบ…”

ท่านก็ยังถามซำๆ ซากๆ…เพื่อให้เราตอบในภาพรวม ว่า…ไม่ทราบ ไม่รู้ ไม่เห็น

แหละ…ปฏิเสธที่จะบอกว่าใครชักชวนผมไป ถามให้ตายไปข้าง ผมก็ไม่บอก เพราะมันคือจรรยาบรรณของพวกเรา คนหนังสือพิมพ์

ใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมง ท่านก็อนุญาตให้กลับไปด้วย… “ถ้ามีข้อมูลอื่นอีก ให้ความร่วมมือด้วย”

พอเข้าใจ…ชีวิตตัวเองอยู่ในสายตาของอำนาจมืดต่อไปแน่นอน เพราะทุกย่างก้าว มีคนเดินตามเราเป็นเงามืด ตลอดเส้นทางเดินกลับที่ทำงาน

ครับ…ผมไม่เอ่ยชื่อท่านนายพลทั้งหลาย ที่ทั้งขู่ทั้งปลอบ เนื่องจากท่านเหล่านั้น

เสียชีวิตไปหมดแล้วครับ

#ชัยอารีย์ #สืบจากข่าว : รายงาน

ทิ้งคำตอบไว้

กรุณาใส่ความคิดเห็นของคุณ!
กรุณาใส่ชื่อของคุณที่นี่

spot_img

Latest Posts