(ตอน) จากเพื่อน….ถึงเพื่อน
เหมือนจะไม่มีฝ่ายใดรับรู้…ความเป็นความตายที่เกิดกับ ไฟป่า มลพิษ ปิดล้อม พ่อแม่พี่น้องคนเมืองเหนือ ทุกพื้นที่ทุกจังหวัด เหมือนตัดญาติขาดมิตร….
ทอดทิ้งให้ตายกันทั้งเป็น
รัฐบาล
ข้าราชการประจำ
รวมถึง…กำลังพล, พลเรือน ทหาร ตำรวจ มวลชน อาสา หลบแดดหลบไฟ หนีเอาตัวรอด หน้าด้านๆ
ใส่เกียร์ว่าง…ปล่อยให้ธรรมชาติลงโทษ คนในพื้นที่ รับจ้างนายทุน เตรียมพื้นที่ปลูกพืชผลในฤดูฝน
โอ้…ใจร้ายเกินไปไหม??
พรรคการเมือง นักการเมือง ที่ปากกับใจไม่ตรงกัน…ไม่เห็นหัวไม่โผล่หางให้เป็นที่พึ่งของประชาชนในแนวไหนได้เลย
ใจร้ายมากๆ
เราอยากให้ทุกคน ได้อ่าน “ความรู้สึก” ที่มีกับนักการเมือง เขาระบายออกมา…เป็นสำนวนบ้านๆ เข้าใจง่ายๆ แนวการเมือง ที่ชาวบ้านอย่างเราไปเกาะขานับญาติเขาอยู่
อ่านดูครับ….
“ประยุทธ์ บิ๊กป้อม ไม่ได้เป็นพ่อกู
ทักษิณ ก็ไมได้เป็นพ่อมึง
อภิสิทธิ์ ธนาธร หมอวรงค์ เสรีพิสุทธิ์ อนุทิน สุดารัตน์ ไม่ได้เป็นญาติมึง
ยิ่งลักษณ์ อุ๊งอิ๊ง ธรรมนัส ก็ไม่ได้เป็นญาติมึง
นัการเมืองไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง
มึงกับกูคบกันมานานแค่ไหนคิดเอาเอง
มึงบอกไม่รับ กูบอกจะรับ ก็เหมือนมึงเชียร์แมนยูแต่กูเชียร์ลิเวอร์พูล
ความคิดเห็นต่าง มันก็ไม่สำคัญเท่า…”มึงกับกูเพื่อนกัน”
กูตายก่อนมึง มึงมางานศพกู มึงตายก่อน กูต้องไปงานศพมึง
คนที่พูดถึงข้างบน เขาไม่มางานศพมึงกับกูหรอก
มึงหิวข้าวกูซื้อให้กิน กูหิวข้าว มึงก็ซื้อให้กูกิน…ไม่มีอะไรมาทำลายมิตรภาพระหว่างกูกับมึง
ใครจะเป็นนายก มึงกับกูก็ต้องทำมาหากิน…ชีวิตก็มีแค่นี้แหละเพื่อนเอ๊ย”
(อย่ามาสูญเสียความเป็นเพื่อนกัน กับปัญหาการเมือง มิตรแท้ไมมีการเมือง)
ปรบมือรัวๆ ให้กับข้อเขียนนี้พร้อมๆ กันทั่วประเทศเลยครับ.
