(ตอน) ความจริง…ไม่ใช่เรื่องจริง
พวกเราภูมิใจกันนักกันหนา…ประเทศไทย “รวมเลือดเนื้อเชื้อชาติไทย” เป็น “ประชารัฐ” ที่แปลได้ตรงใจคนไทยทุกคน…
“รัฐบาลกับประชาชน” ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างความเข้มแข็ง “ไผทของไทยทุกส่วน…” คืออุดมการณ์ที่สูงส่ง….แค่เอื้อมถึงได้ทุกเชื้อชาติศาสนา
ปัจจุบัน….เหลืออะไรในความฝันอันสูงส่งเหล่านี้ไว้ สู่ลูกหลานเหลนจัญไร ใครจะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
กลายเป็นสิ่งหล้าสมัย…ทั้งเด็กวัยรู้และผู้ใหญ่ในวัยร่วมใจสร้างชาติ
รัฐบาล…ขุนศึก นายทุน ผู้นำทางจิตวิญญาญสายธรรม ที่ให้ความสำคัญแนวอุดมการณ์ หลงติดกับ…อำนาจ!!
น่าเศร้าใจ….ประเทศไทย มีทั้งทรัพย์ในดินสินในน้ำ…น้ำคือชีวิต ส่วนสำคัญของชีวิต คนไทยก้าวสู่ยุค
“น้ำขาดปลา ป่าขาดไม้…ในน้ำไม่มีปลา ในนาไม่ข้าว พืชผักผลไม้ แห้งตายคาต้น เพราะขาดน้ำ”
เราเห็น…น้ำในเขื่อน ที่พอจะต่ออายุคนและสัตว์…พืชสวนไร่นา พลังงานชีวิต ถูก “ทิ้งช่วง” กลับคืนมาสู่ความก้าวหน้าในยุคประชาธิปไตยปัจจุบัน ได้บ้างไหม??
เรารู้….นักวิทยาศาสตร์ชี้ให้เตรียมตัว รับภาวะโลกร้อน แต่ผู้บริหารชาติไม่มีปัญญาประสานใจคนในชาติ….หยุดเผาป่าลงได้
ไม่มีปัญญา…ผันน้ำจากเขื่อน มาพยุงชีวิตประชาชน หาน้ำดับไฟ ช่วยประคองชาวสวน ไม่ให้ผลไม้แห้งตายคาตา
น้ำในเขื่อนภาคใต้ทุกเขื่อน มีน้ำเหลือใช้ แต่ไม่มีโครงการชลประทาน เพื่อผันน้ำช่วยชาวสวน
ยังมีข้อห้าม….ไม่ให้ประชาชน ไปสูบน้ำจากเขื่อน ใครฝ่าฝืน คุกรออยู่
เลวร้าย…บัดซบสิ้นดี
ไม่มีหน้านักการเมืองฝ่ายไหน…โผล่หัวไปมองเห็นความวิบัติที่เกิดกับประชาชน ที่นั่งดูสมบัติชิ้นสุดท้ายแห้งตายต่อหน้าต่อตาคาสวน
“ชีวิตนักการเมือง” เขาอ้างว่า อยากดูแลประชาชน แต่…กว่าจะได้ตำแหน่งมา มันกำลังจะแห้งตายเหมือนกัน
เขาก็รอสิ่งที่เขาต้องการ….อำนาจ ผลประโยชน์ ที่ต้องลงทุนเหมือนกัน
ที่อยู่ได้ทุกวันนี้…เพราะแรงหนุน จากนายทุน ไม่ใช่เงินในกระเป๋าชาวบ้านที่ไหน??
มันคือ…เป้าหมายของพวกเขา ประชาชนก็แค่”ไม้ประดับ” รอให้เขารวยก่อน พ่อมันสอนไว้ ทุกอย่างจะดีเองแหละ
ชีวิตจริงของนักการเมือง…ความจริงก็คือ “ความจริง” ที่ประชาชน เลือกเขาเข้ามา
พูดเก่ง มากกว่า “พูดจริง”
#สุคนธ์_ชัยอารีย์
#สืบจากข่าว รายงาน
