วันเปลี่ยน…”หัวโขน” “หัวยังส่าย”…หางยังสั่น
วันที่ 1 ตุลาคม… ของทุกปี ข้าราชการทั่วประเทศ ที่ใส่ “หัวโขน” แสดงยศ-ตำแหน่ง หมดอายุราชการ พร้อมๆกัน
ต่างถอดอำนาจเหล่านั้น ลงจากตำแหน่ง กลับบ้าน เลี้ยงหลาน กับชีวิตจริง เช่น…ประชาชนทั่วไป
มีความเสมอภาคเท่าเทียมกันกับ ความไม่เป็นธรรมในอำนาจข้าราชการ
ที่เคยใช้ให้เราเห็นมาช้านาน
ปัจจุบัน…เท่าเทียมกันแล้วนะ!!
อย่าลืมท่อง… สัจจะธรรม ที่ว่า “มีอำนาจ ก็มีเสื่อมอำนา” อย่าเผลอไปใช้อำนาจ ที่เคยใช้ติดตัวอยู
กับ…บริบทที่ข้ารชการบางคน ผยองพองขน เมื่อได้ครอบหัวไว้ด้วย ยศ-ตำแหน่ง
“มียศก็มีเสื่อมยศ”
ถอดมันออกให้มด…มาร่วมทุกข์กับประชาชน พวกคุณจะได้เห็นถาพ “ชีวิตจริง” ไม่ต้อง “อิงนิยาย”
แล้วก็ อย่าเผลอ…คิดว่า “อำนาจ” และ ยศ-ตำแหน่ง ยังนำมาใช้กดขี่ ใครต่อใครก็ได้อีก…นะ!!
อีกคำหนึ่ง…เพิ่งได้ยิน จากปาก “บิ๊กต่อ” พล.ต.อ.ต่อศักดิ์ สุขวิมล พูด ก่อนเดินขึ้นรถ กลับไปสู่สังคมใหม่ ที่ว่า…
“งานเลี้ยงต้องมีวันเลิก”
คงหมายความ ถึงความคุ้นเคยกับ “งานเลี้ยงดู” ในวงการ “สีกากี” ที่ใครๆพูดแทงใจดำไว้…
“หัวสั่น หางส่าย”
วงการสีกากีแห่งนี้…มีคำนินทาตามมา จากปาก “หาง” ที่ส่ายไปกับหัว “สั่น” หา
เหมือนกับการใช้ชีวิตติดตัวเคยชิน จนติด ตอนอยู่กับ “ลูกน้อง” ต้อง “เลี้ยงนาย”
เด็กๆจึงหลุดพ้น…เมื่อนายหมดนาจ!!
งานเลี้ยงต้องมีวันเลิก….เพียงเขื่อนไขในส่วนราชการ “เปลี่ยนผ่าน” แค่งานเลี้ยงต้องมีวันเลิก “ชั่วคราว”
วงการตำรวจ…คนที่กินนอน กับอำนาจ มีลูกน้องคอยเดินตาม อยู่อย่าง “อิ่มปากอิ่มท้อง”
ลองถามดู…หลังถอดหัวโขนออกจากร่างแล้ว มีใครไปมาหาสู่เหมือนเดิม เหลืออยู่ มาก-น้อย แค่ไหน??
คำวาา…”บุญคุณต้องทดแทน” ที่นี่ พูดได้ไม่เต็มคำนัก!!
บุญคุณที่ว่านั้น…ได้ชดใช้หมดแล้ว จึงไม่จำเป็น “เลี้ยงดู” อีก
งบฯที่ “จำเป็น” ที่ “ลูกน้องต้องเลี้ยงนาย” ถูกโยกไปไว้ที่ “หัวต้องสั่น” ให้ลูกน้อง “ต้องส่าย” หาส่วยส่งต่อใช้กับปัจจุบัน…
ไม่ได้หายหลุดวงจรอุบาทก์
ถ้าใครคิดว่า…ในบางบริบทที่ว่าไว้ “ไม่จริง”
ท่านก็ต้องรีบล้างหัวโขนสกปรก ก่อนนำมาใส่หัวตัวเอง ให้สวยงาม กว่าที่ผ่านๆมา
ประชาชนจับต้องมองเห็น… ลูกน้องไม่ต้อง ใส่ชุดตำรวจ ทับร่างโจร คอยปล้นความเป็นธรรมเบื้องต้น
แล้วอ้างว่า….ทำเพื่อปากท้อง ไม่พอกินพอใช้ แถมยังต้องดูแลนาย เงินเดือนแค่ยาใส้….
พวกท่าคิดว่า…ฟังขึ้นหรือไม่??
