“…ความทันสมัยของชาติตะวันตกขับเคลื่อนโดยทุนและเพื่อทุน ส่งให้บรรดาประเทศทุนนิยมก้าวหน้าพัฒนาตนเองได้อย่างยิ่งใหญ่ แต่ก็เต็มไปด้วยปัญหาสารพัดตามมาติดๆ ความทันสมัยของจีนคือโดยประชาชนและเพื่อประชาชน หรือการถือเอาประชาชนเป็นศูนย์กลาง นี่คือเส้นแบ่งระหว่างความทันสมัยแบบเดิมๆและความทันสมัย”ใหม่” มาเลเซียและอินโดนีเซียได้ดำเนินแนวทางตามนี้ ซึ่งนายกรัฐมนตรีอันวาร์ อิบราฮิมของมาเลเซีย และประธานาธิบดีปราโบโว ซูเบียนโตของอินโดนีเซียได้เดินทางเยือนจีนแล้วสามครั้งภายในเวลาไม่ถึงสองปี แสดงจุดยืนชัดเจนในความร่วมมือกับจีนและสนับสนุนแนวคิดสร้างประชาคมที่มีอนาคตร่วมกันของมวลมนุษยชาติ โดยผู้นำมาเลเซียและอินโดนีเซียยืนยันที่จะร่วมมือกับจีนแก้ไขปัญหาข้อพิพาทในทะเลจีนใต้เต็มที่ รวมทั้งสนับสนุนจุดยืนของจีนในการรวมใต้หวัน ทั้งสองคนเป็นผู้นำที่มีวิสัยทัศน์ยาวไกล ย่อมมองเห็นทิศทางการขับเคลื่อนของสังคมโลกยุค”ตะวันออกลอยสูง ตะวันตกคล้อยต่ำ” ตามการวินิจฉัยของสีจิ้นผิง จึงได้ดำเยินนโยบายใกล้ชิดมาทางจีน รับอารยธรรมยุคใหม่ที่ถือเอาประชาชนเป็นศูนย์กลาง สร้างความทันสมัยแบบ”ใหม่” ขึ้นมา แล้วเดินหน้าไปพร้อมๆกับจีน ในขบวนแถวของกลุ่มประเทศ”โลกใต้”….”
ต้นแบบความทันสมัย”ใหม่” “新”现代化模式
ก่อนอื่นผู้เขียนขอออกตัวว่า การใช้คำว่า”ใหม่” กับกรอบความเข้าใจ”ความทันสมัย” ที่ใช้กันอยู่ทั่วไปนี้ ก็เพียงเน้นให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างความทันสมัยของสังคมโลกยุคเก่าที่นำโดยชาติตะวันตกกับความทันสมัยยุคใหม่ที่กำลังนำโดยจีน ที่มีเส้นแบ่งชัดเจนว่าเป้าหมายหลักของการสร้างสังคมให้ทันสมัยนั้นคืออะไร เพื่อใคร
หาใช่เป็นการให้คำนิยามใหม่ในคำว่า”ทันสมัย” แต่ประการใดไม่
ความทันสมัยของชาติตะวันตกขับเคลื่อนโดยทุนและเพื่อทุน ส่งให้บรรดาประเทศทุนนิยมก้าวหน้าพัฒนาตนเองได้อย่างยิ่งใหญ่ แต่ก็เต็มไปด้วยปัญหาสารพัดตามมาติดๆ เช่นการแยกขั้วระหว่างคนรวยกับคนจน คนรวยกระจุก คนจนกระจาย ตลอดจนปัญหาความขัดแย้งทางภูมิรัฐศาสตร์ อันเนื่องจากการดำเนินโยบายเบียดขับแก่งแย่งกันครอบครองแหล่งทรัพยากรและตลาดทั่วโลก ถึงกับเกิดเป็นสงครามโลกถึงสองครั้ง
ส่วนความทันสมัยของจีนคือโดยประชาชนและเพื่อประชาชน หรือการถือเอาประชาชนเป็นศูนย์กลาง ทั้งนี้คณะผู้นำการบริหารประเทศในนามพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีนได้ถือเอาสิ่งนี้เป็นอุดมการณ์พื้นฐานชี้นำการบริหารประเทศ โดยไม่ปิดกั้นการพัฒนาของทุนทั้งที่เป็นทุนในประเทศและทุนต่างประเทศ ซึ่งทั้งหมดนั้นจะขับเคลื่อนตนเองไปในกรอบวงจรเศรษฐกิจตลาดแบบสังคมนิยมจีน ที่ถือเอาผลประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้ง
นี่คือเส้นแบ่งระหว่างความทันสมัยแบบเดิมๆและความทันสมัย”ใหม่”
ประเทศไหนที่รับแนวคิดสร้างความทันสมัยใหม่ที่มีจีนนำร่องได้ ก็จะต้องอาศัยพลังรวมของประชาชนและตั้งเป้าหมายไว้ที่มุ่งสร้างชีวิตใหม่ให้ประชาชน ซึ่งสำหรับประเทศกำลังพัฒนาทั่วไปที่ได้ผู้นำจากการลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง ก็จะต้องนำเสนอแนวนโยบายที่ถือเอาประชาชนเป็นหัวใจและดำเนินนโยบายเหล่านั้นให้ปรากฏเป็นจริงให้ได้ มิเช่นนั้นประชาชนจะไม่ยอม
นั้นหมายถึงว่าความทันสมัยแบบจีนที่คนทั้งโลกกำลังประจักษ์ด้วยสายตาตนเองนั้น มันมีความ”ใหม่” ที่พวกเขาต้องการ และทุกพรรคการเมืองจะต้องสนองตอบต่อความต้องการนี้โดยปราศจากเงื่อนไขใดๆ
จากจุดนี้ คงไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า การเมืองที่คล้อยไปกับการสร้างความทันสมัยใหม่แบบจีน เป็นการเมืองที่สร้างสรรค์ที่ประชาชนต้องการ ถ้าทำได้ดีก็สามารถสร้างฐานการสนับสนุนหรือฐานเสียงอันแข็งแกร่งได้เป็นอย่างดี
ในกลุ่มประเทศอาเซียน เราเริ่มเห็นชัดแล้วถึงกระบวนการพัฒนาของการเมืองสร้างสรรค์ลักษณะนี้ ที่โดดเด่นออกมาในระยะนี้ก็คือมาเลเซียและอินโดนีเซีย
นายกรัฐมนตรีอันวาร์ อิบราฮิมของมาเลเซียได้เดินทางเยือนจีนแล้วสามครั้งภายในเวลาไม่ถึงสองปีนับตั้งแต่เข้าดำรงตำแหน่งในปลายเดือนพฤศจิกายนปี2565 ขณะที่ประธานาธิบดีปราโบโว ซูเบียนโตของอินโดนีเซียก็ได้เดินทางเยือนจีนรวมสามครั้งเช่นเดียวกัน ทั้งก่อนและหลังการเข้ารับตำแหน่งผู้นำประเทศเมื่อวันที่20ตุลาคมที่ผ่านมา
ผู้นำทั้งสองประเทศนี้แสดงจุดยืนชัดเจนในความร่วมมือกับจีนทั้งการเข้าร่วมโครงการต่างๆในข้อเสนอริเริ่ม”หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง” และสนับสนุนแนวคิดสร้างประชาคมที่มีอนาคตร่วมกันของมวลมนุษยชาติ รวมทั้งข้อเสนอริเริ่มการพัฒนาร่วมกันทั้งโลก การสร้างความมั่นคงร่วมกันทั้งโลก และการสร้างอารยธรรมร่วมกันทั้งโลก โดยผู้นำมาเลเซียและอินโดนีเซียยืนยันที่จะร่วมมือกับจีนแก้ไขปัญหาข้อพิพาทในทะเลจีนใต้เต็มที่ รวมทั้งสนับสนุนจุดยืนของจีนในการรวมใต้หวัน
ซึ่งแต่ละประเด็นล้วนแต่เป็นเรื่องที่จีนให้น้ำหนัก จึงไม่แปลกที่จีนจะแสดงความพอใจและให้ความร่วมมือในการสร้างความเจริญรุ่งเรืองระยะยาวให้แก่สองประเทศนี้
ท่าทีที่ชัดเจนไม่กำกวมเช่นนี้ หากไม่นับลาวและกัมพูชาแล้ว ก็ถือว่าโดดเด่นในระดับแนวหน้าของกลุ่มประเทศอาเซียนเลยก็ว่าได้
ผู้เขียนไม่อยากเดาใจผู้นำทั้งสองประเทศนี้ แต่เท่าที่รู้คือทั้งสองคนเป็นผู้นำที่มีวิสัยทัศน์ยาวไกล ย่อมมองเห็นทิศทางการขับเคลื่อนของสังคมโลกยุค”ตะวันออกลอยสูง ตะวันตกคล้อยต่ำ” ตามการวินิจฉัยของสีจิ้นผิง จึงได้ดำเยินนโยบายใกล้ชิดมาทางจีน รับอารยธรรมยุคใหม่ที่ถือเอาประชาชนเป็นศูนย์กลาง สร้างความทันสมัยแบบ”ใหม่” ขึ้นมา แล้วเดินหน้าไปพร้อมๆกับจีน ในขบวนแถวของกลุ่มประเทศ”โลกใต้”
อันเป็นขบวนแถวที่นับวันจะใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นขบวนแถวของคนทั้งโลก
ไขคำจีน
模式 หมอซื่อ
รูปแบบ โมเดล
